Małgorzata Sowińska - hodowla Oregon
artykuł zamieszczony w Biuletynie Klubu Doga Niemieckiego – 3/2003
Bardzo często zdarza się, że kupując szczenię doga niemieckiego, nabywca nie zastanawia się, co z takiego „maluszka” wyrośnie w przyszłości.
Szczenię nabywa się na ogół w wieku 7-12 tygodni. Jest to pies mały, ważący 8-15 kg i praktycznie mieści się w każdym mieszkaniu.
Przyrost masy szczenięcia jest ogromny, ok. 1 kg i więcej w tygodniu i raptem stwierdzamy, że w domu jest ciasno i pies się już nie mieści. Dlatego przed kupnem wymarzonego doga należy zastanowić się i przemyśleć wszystkie za i przeciw.
Jeżeli jesteśmy zdecydowani i przygotowani na podjęcie trudu wychowania od szczenięcia, dokonujemy zakupu. Decyzja wyboru to jeden z najważniejszych momentów, w znacznym stopniu decydujący o satysfakcji właściciela przez najbliższych kilka lat.
Jeśli wybór nie ma być przypadkowy, należy udać się do Związku Kynologicznego, gdzie otrzyma się adresy hodowli. W Związku Kynologicznym w Łodzi jest bank informacji o urodzonych szczeniętach wszystkich umaszczeń oraz ich pochodzeniu. Informacje o urodzonych miotach można pozyskać również z biuletynu Klubu Doga i strony internetowej www.klubdoga.prv.pl
Jeżeli kupimy już szczenię, powinniśmy udać się do Związku celem zasięgnięcia porady i uzyskania wskazówek odnośnie odchowania i żywienia szczenięcia.
Należy też podjąć decyzję, czy uszy ciąć (kopiować) i stawiać, czy zostawić nie cięte. Jednak formalnie problem cięcia uszu zarówno u dogów jak i u innych ras u których zabieg ten był tradycyjnie przeprowadzany, jest dość skomplikowany.
W niektórych krajach np. Niemcy, Holandia wprowadzono prawny zakaz takich zabiegów. Różny jest tego zasięg. W niektórych nie wolno jedynie przeprowadzać na terenie kraju zabiegu kopiowania. W innych nie może uczestniczyć w wystawie pies należący do osoby zamieszkałej w tym kraju jeśli ma obcięte uszy. Najdalej idący zakaz np. w Niemczech uniemożliwia wystawianie psa z kopiowanymi uszami, niezależnie od tego w jakim kraju zamieszkuje jego właściciel.
W Polsce podobnie jak w Hiszpanii i niektórych innych krajach nie ma tego rodzaju ograniczeń i na wystawach przy ocenie nie jest brane pod uwagę czy ma on uszy kopiowane czy nie. Jak z tego wynika, decydując się na kopiowanie musimy się liczyć z trudnościami, jeśli w przyszłości chcielibyśmy by nasz pupil odnosił sukcesy na wystawach zagranicznych, bowiem niektóre mogą być dla niego niedostępne.
Mogę tylko stwierdzić, że dog z uszami stojącymi wygląda bardziej elegancko, majestatycznie. Przed cięciem należy zasięgnąć informacji gdzie najlepiej przyciąć uszy. Musi tego dokonać lekarz, który specjalizuje się w cięciu uszu. Po obcięciu uszu, ażeby je postawić, trzeba odpowiednio kleić plastrami (stawiać) i masować.
Czasami trwa to do 6-ciu miesięcy. Wystarczy małe zaniedbanie i uszy stoją krzywo lub załamują się i zwisają. Dlatego też, komu brak jest cierpliwości niech uszy zostawi nie cięte. Niewątpliwie najefektowniej wyglądają uszy długie i wąskie. Prosząc lekarza o takie ich wymodelowanie, należy pamiętać, że uzyskanie pożądanego efektu będzie uzależnione nie tylko od umiejętności lekarza ale również od konsekwencji i staranności właściciela, który winien zadbać, by uszy prawidłowo stanęły.
Jeżeli chodzi o dogi, do rzadkości należą przypadki, by uszy po kopiowaniu przyjęły od razu pożądaną pozycję. Szczenię w tym okresie powinno być przynajmniej raz na miesiąc prezentowane bądź kierownikowi sekcji doga, bądź doświadczonemu hodowcy.
Żywienie szczenięcia po jego nabyciu z hodowli powinno być w pierwszym okresie kontynuacją dotychczasowego sposobu odżywiania. Dlatego też hodowca winien poinformować nabywcę szczenięcia o godzinach posiłków oraz o jadłospisie. Dopiero po zaaklimatyzowaniu się "malucha" można przystąpić do korygowania sposobu karmienia zgodnie z możliwościami obecnego właściciela.
Obecnie coraz częściej już u hodowcy szczenięta dożywiane są gotowymi fabrycznie przygotowanymi karmami najczęściej w postać tzw. suchej karmy zawierającej wszystkie niezbędne składniki. Korzystając z tego sposobu dożywiania należy stosować dawkowanie zalecane przez producenta. Istnieje szeroki wybór firm, których produktami można z powodzeniem karmić psy. Należy jednak pamiętać, iż szczególnie dog w okresie rozwoju wymaga karmy wysokiej jakości, pozwalającej na zaspokojenie jego znacznych potrzeb żywieniowych. Niestety odpowiednie karmy nie należą do najtańszych. Najczęściej stosunkowo tanie karmy, tzw. karmy bytowe, które w pełni pokrywają potrzeby psa dorosłego, trzymanego w mieszkaniu, dla którego jedynym wysiłkiem jest codzienny spacer. Na takiej karmie nie uda się jednak wychować doga. Każda dobra firma oferuje szereg karm przeznaczonych dla psów w różnym wieku, a niekiedy różnej wielkości. Karmy dla najmłodszych szczeniąt mają na ogół w swojej nazwie "puppy", ale nieco starszych "junior" itp. Oczywiście oznaczenia te są indywidualizowane przez poszczególne firmy, dlatego należy dokładnie zapoznać się z ofertą danej firmy. Nie polecamy nabywania karm w przypadkowych sklepach zoologicznych, gdzie na ogół wybór jest niewielki. Czołowe firmy mają sieć dystrybutorów na terenie całego kraju i z ich usług najlepiej korzystać. Właściciel doga z uwagi na jego apetyt będzie dla każdego z nich niezmiernie cennym klientem. W dotarciu do dystrybutora pomoże Związek Kynologiczny. Stosując dobrą karmę na ogół nie musimy podawać dodatkowych preparatów witaminowo-mineralnych.
Nie jest to jednak reguła bez wyjątku, karmy bowiem są produkowane na podstawie receptur odpowiednich dla przeciętnego konsumenta. Zdarza się, że z różnych względów potrzeby naszego psa odbiegają od przeciętnej i wtedy niezbędne jest odpowiednie uzupełnienie menu, ale powinno to nastąpić jedynie na podstawie wskazówek lekarza weterynarii. Aby jednak dostrzec potrzeba zasięgnięcia takiej porady, trzeba zauważyć zaburzenia w rozwoju psa. Właściciel obcując ze szczenięciem na co dzień, często długo nie zauważa się niepokojących objawów, stąd potrzeba prezentowania szczenięcia osobie mającej orientację w przebiegu prawidłowego rozwoju w niezbyt odległych odstępach czasu. Jeśli zadecydujemy się na żywienie tradycyjne, pamiętajmy, że pies jest zwierzęciem głównie mięsożernym.
Do około 4 m-cy szczenię powinno otrzymywać 4-5 posiłków dziennie, z których co najmniej dwa winny składać się głównie z mięsa z dodatkiem jarzyn, niewielkiej ilości makaronu lub ryżu, ewentualnie kaszy (większość dogów kaszy nie trawi). Prawidłowy rozwój doga jest możliwy wówczas, gdy otrzymuje on znaczne ilości pokarmu białkowego - a więc przede wszystkim mięsa. W wieku 4 miesięcy zapotrzebowanie to wynosi około kg dziennie. Mięso może być zastąpione rybami. Bardzo wartościowe są dla młodych psów wszelkie chrzęści, tchawice, przełyki, głowy cielęce. Jeżeli szczenię będzie dostawało gotową karmę, ilość posiłków jest mniejsza (2, 3 dziennie). Ilość posiłków zmniejsza się z wiekiem psa. Szybki wzrost, jaki obserwujemy u młodych dogów, rodzi olbrzymie zapotrzebowanie organizmu na wapno i fosfor, będące podstawowymi składnikami kośćca, niezbędnymi do jego budowy. Zapotrzebowanie jest tak znaczne, że nie może zostać zaspokojone przez ilości znajdujące się w nabiale i mięsie. Wynika stąd konieczność podawania mączki kostnej oraz preparatów wapniowych, w których przede wszystkim znajduje się fosforan wapnia. Bardzo dobrze przyswajalne są gotowe preparaty wapniowe mieszane z minerałami i witaminami. Do nich należy Salvikal, Witakalk oraz Sanal, Canzocal itp. Prawidłowy jadłospis psa powinien zapewnić mu odpowiednią ilość witamin. Z tego względu istotne jest podawanie dużych ilości jarzyn. Jednak w przypadku doga szczególnie w okresie wzrostu zapotrzebowanie na witaminy jest znaczne. Pożądane jest więc dodawanie do karmy preparatów witaminowych. Zarówno wapno, jak i witaminy należy podawać w porozumieniu z lekarzem weterynarii.
Bardzo duże znaczenie w okresie wzrostu ma zapewnienie psu ruchu na powietrzu. Nie należy zmuszać psa do intensywnego wysiłku, który może przekraczać jego możliwości fizyczne i ujemnie odbić się na prawidłowym rozwoju. Młody pies powinien korzystać ze znacznej swobody i dowolnie dostosowywać ilość ruchu do swych potrzeb i możliwości. Pies chowany kenelowo na ogół jest w ciągłym ruchu, biegając wzdłuż ogrodzenia lub skacząc na siatkę. Z psem chowanym w domu trzeba wychodzić na spacery, gdzie powinien swobodnie biegać przez około 2 godz. dziennie. Jeśli będziemy chować swojego pupila trzymając się wskazówek przekazanych przez kierownika sekcji doga niemieckiego w Związku Kynologicznym oraz konsultując się z lekarzem weterynarii, ma on szanse wyrosnąć na dorodnego doga.